7 Şubat 2011

Çok Önceleri..

     Çok önceleri planlamıştım sana veda etmeyi. Zihnimde defalarca kez tekrar ettim günlerce ayna karşısında terk ettim seni..Bir defa da olsa gerçeklestiremedim çekip gitmeyi..Seni görünce unutuyordum herşeyi Alzaimer hastasından farkım yoktu..Hani sana olan sevgimi bilmesem bizim için yazmış olduğum masalı bilmesem kendimi bile tanıyamayacağım..Ama her defasında sen ve senin için yazdığım yazılarım geliyor aklıma..Öyle anlar geliyor ki gecenin bir yarısı atıyorsun kendini sokakların karanlığına..Kendini kaybediyorsun ama yanında benim kaybolmamı istemiyorsun..Hayır, hayır ben bunu kabul edemiyorum..Ben ikimizi her zaman bir elmanın bütün hali gibi gördüm..Ama sen sürekli bir bıçak yarası gibi ikiye böldün bizi.."Ben" & "Sen" diye direttin durdun..Ne kaldı şimdi geride bir bütünden kalan? Biliyorum her aşk vakti geldiğinde bir yol seçer kendine ama çekip vurmaz haince sevgisini bir bıçakla..

     Kimileri kaybolur sevginin yolunda, karanlık esir alır seni bir bedel ödemek gerekir serbest kalabilmek adına..Ya sevginden vazgeçeceksin ya da kendinden..Cesaretin mi yoktu kendinden vazgeçecek..Korktun mu sevgi uğruna ölmekten..Onlarca insan sevgisi uğruna ölürken sen sevgini bir hain bıçak yarası gibi sattın karanlığa..Hemde kendinden vazgeçmeyerek..Şimdi kim oldun sen ? Benim aşık olduğum kişi misin artık ? Değişmedin mi hiç? Durma öyle sus pus cevap ver bana..Cevap ver sevgilim..Susmaya devam mı edeceksin, ne kadar sürecek bu suskun ve küskün halin?Peki sevgilim suskunluğunla baş başa bırakıyorum seni..Karanlığına inat aydınlığıma gidiyorum seni bırakarak..Unutmadan sevgili şuralarda bir yerlerde bir not vardı içinde ufak bir masal yazdığım..Onu oku olur mu ben giderken..!Kendine iyi bak sevgili..Karanlığın senin için inşaa ettiği o köhne ve sıradan meydan da karanlığınla mesut ol...

    "Bir varmış bir yokmuş gibi" başladı bizim masalımız..! Hikayede yer alan kahramanların birebir kopyasıydık adeta..Sen "Prensestin" ben de "Kurbağa"..!Ne ben seni öpebildim, ne de sen benden korktun..!Alışılmışın dışında ilerledi bizim masalımız..! Tıpkı  bir "varmış" bir "yokmuş" gibi..! Anlatıldı dinletildi kulaktan kulağa paylaşıldı bizim masallara konu olan "Sevdamız"..!Kimi zamanlarda çocukların uyuması için anlatıldı durdu, kimi anlarda da hayal olarak dinletildi bizim masalımız..!

     Sen yokken uyumazdım ben, uyuyamazdım muhakkak olacaktın benliğimde bir yerde..Ama öyle bir noktada buldum ki seni zihnimin tam ortasında, tek başıma inşaa ettiğim küçücük dünyamda herşeyin içinde buldum seni..Bazen sorarlar bana, "uyumaz mısın be adam!" diye..Onlara verdiğim yanıt tamamen sen dolu senin yokluğunla dolu aslında..Biliyorum nefret ediyorsun seni dilime dolamamı ama ne yapayım, olmuyor işte..Ağzımdan söküp atsam seni, ellerime bulaşıyorsun, ellerimden çıkartsam seni zihnime kaçıyorsun..Bir şekilde seni, bende bırakıyorsun..Suçsuzum sevgilim..Eğer bir suçum varsa o da seni seviyor olmam tüm ihanetine rağmen..

     Bak işte burada, uyumaz mısın diyenlere verdiğim yanıt sevgilim..Sende oku bir kere;
"Uyumak mı ? Onunla geçen gecelerin alışkanlıgından sonra, onun yokluğunda uyumak mı ? Bir yastıkta iki baş olurken, o gittikten sonra o yastık bana yar mı ? Gün doğumunda ona bakarak uyanmak varken, onun yokluğunda onsuzluğa uyanmak mı ? Eğer buysa uyuyup uyanmak, istemiyorum uyumak..!" İşte böyle sevgili, senin yokluğun bana ızdıraptan başka birşey değil aslında ama senin ızdırabın bile sevginin bir çeşidi benim için..Demiştim ya biraz önce; "Kendine iyi bak sevgili..Karanlığın senin için inşaa ettiği o köhne ve sıradan meydan da karanlığınla mesut ol..." diye, ona ek olarak bir iki şey daha söylemek istiyorum tamamen gitmeden "bende" bıraktığın "senden"; İçim içimi yese de, dertlensem de kedere bağlasam da umutlarımı sen yine git sevgili..Uykusuzluğumla inat ederim geceye ve sana, yine de uyumam senin yokluğunda..!

Emre Haliloglu









4 yorum:

  1. doğru nekdar çabalarsan bir yerlerine bulaşır.
    zihnine, ellerine ve her yere.

    YanıtlaSil
  2. Bazen unutmanın tek çaresi bir alzaimer hastası olmaktır..
    Hani çocukken çamurlarla oynarız ya, sonra hiç bir şey olmamış gibi yüzümüze süreriz ellerimizi öyle bulaştırıyoruz işte yüzümüze gözümüze..

    YanıtlaSil
  3. Unutamasan bile unutmaya çabalamaktır..

    YanıtlaSil