Kimsesizliğin Kapısında ki Sözler..

Oysaki ne hayallerle başlamıştık bu yola.        

Hissedecektik birbirimizi,

Ellerimizi tutacaktık

Haykıracaktık içten içe sevgimizi..

Heyecanı da tutkuyu da bir arada yasayacaktık,

Avuçlarımızda saklayacaktık kalbimizi,

Bir bakışla yapışacaktı dudaklarımız,

Ayrılmamacasına meydan okurcasına…

Herkese inat edercesine beraber olacaktık,

İmrenecekti insanlar,

Onlara birçok şey anlatacaktık;

Sevgiyi,

Doğruyu,

Heyecanı..

Tutkuyu paylaşacaktık insanlarla,

Ama bir zaman gelecekti,

Endişe saracaktı bedenleri,

Heyecanın yerini korku alacaktı,

Ama daha bir heyecanlı olacaktı…

Sözler gidecekti kimi zaman kimsesizliklerin kapısına,

Zil hiç usanmadan bıkmadan çalacaktı,

Ama ümitsizce kapıda kalacaktı sözler...

Geri dönmek için çok caba harcayacak,

Tekrar benliklerimize girebilmek için, sıfırdan başlayacaktı belki de,

Ama nafile olacak..

Sözler kimsesizliğin kapısına gittiğinde,

Geri dönmek için bir yol bulamayacak kadar aciz durumda olacak...

 

Emre Haliloğlu