26 Ocak 2011

Umursamıyorum Seni..

   Biz zamanlar bende kalbimi tanıyordum. Denizin en bilinmez yerlerine daldığımda neşe satar keder alırdım hayatıma..Ağlardım.Yüzdüğümde, dünyanın fasılasız bir hüzzamı duyulurdu kulaklarımda..Kılıçların kitapları ve kalemleri kurtardığı o gölge şimdilerde bir zifiri..Etrafını tel örgülerle çevirmişler.Cesaret kırılmış bedenler çürümüş..Gün aydınlandığında ruhlar zifiri yeri terk etmiş!Ne sana aitlerdi nede bana..!İkimizin de dünyası karmakarışıktı..

   Sensiz dünyanın çıkardığı sesi bastırmanın bir yolu yok. Değil mi ki, kalbimizi yitirdiğimiz şarkılarımızı tükettiğimiz o köhne ve yıkılası ev’imize dönmemiz kabil değil. Sana bir gerçekten bahsedeceğim, çünkü senden öncesine söylenebilecek bütün yalanları söylemiştim hayatımda.. Senden sonra kalbimi taşlara gömdüm, şimdilerde çocukların ellerinde bir silah olmuş sevgim.. Bazen yaralıyor bazen de kırıyor camı çerçeveyi.. Ama umurumda bile değil. Senin yokluğunda sevgimi başka ellere vermem gerekliydi.. Görünür bir şekilde veremezdim ikimizde biliyoruz bunu..Tek çare taşlardı.. Çünkü herkesin elinde bir gün muhakkak bir taş olur.. Yabancısın onların ellerine yakışmıyorsun da..Ama olsun. Benim ellerimde olacağına ben kahrolacağıma sen başkalarının ellerinde ol..
   Gecelerimi aydınlığa satıyorum senin gittiğin günden beri. Sanki cenneti ya da cehennemi olmayan bir ruh gibiyim..Orta da bir yerlerde sıkışmış benliğimi arıyorum. Kimsesizim..Sana bakıyorum gökyüzünden. Gülüyorsun eğleniyorsun kim bilir belki de gününü gün ediyorsun. İzlediğime bakma aslında umursamıyorum seni.. Tıpkı bir komedi programı izler gibi izliyorum seni.. Çünkü güldürüyorsun sende beni… Hayatını o kadar basitleştirmiş o kadar çok ucuzlaştırmışsın ki, komedi gibisin..
   Gün kararmaya meyil tutmuş. Efkârım neşeme sırt çevirmiş bir başıma kalmışım yine. Zaten hiç başkaları ile olmadım ki. Hep “tek”tim. Hani demiştim ya sana bir gerçekten bahsedeceğim diye; işte o gerçeği söylüyorum sana..“Ben seni umursamamayı umursuyorum”aslında..! Nafile bilirim bütün yollar kapalı sanki çığ düşmüşte bende o çığ altında mahsur kalmışım..Ama olsun yine de umursamıyorum seni..!



“Emre Haliloglu”


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder