Bazen uykum gelir, yatarım olduğum yerde..
Düşünceler sarar o anda tüm zihnimi, aklım denizin en derinine dalıp dalıp çıkar.. Boğulurum..!
Benim gecelerim nefret ettiğim gündüzlerden intikam almak adına başlıyor..Sabah olmasın güneş hiç doğmasın istiyorum ama nihayetinde her sabah uyanıyorum..! Uyanıyorum dediğime bakma, sabaha karşı yatar gece olmadan da uyanırım ben..! Tüm gecemi intikam zamanında geçiririm sana inat.!
Yeri geliyor sana o kadar dua ediyorum ki, gören beddua ettiğimi sanıyor..Ama sevinme sakın, benim dualarım en büyük beddua sana!Günlerin bir sonu yok, olmamalı da ama olsaydı tek sevinen ben olurdum belki..!
Yok etmek için çok uğraştım içimi kaplayan seni..Başarısız biri olmadım hayatımda hiç ama konu sen olunca, en başarısız insandım hep..! Vakitli vakitsiz gelirdin aklıma, hayatımın en önemli sınavında bile seni hayal ederdim cevap kâğıdına senin adını yazardım! Öyle perişan etmiştin ki beni..Bulamadım bir daha beni!
Benden gidince öyle bir düşünce kapladı ki beynimi, ölmeyi istemek gerçeğim olmuştu! Başarıyordum da az kalsın! Ama olmadı yapamadım, yine başarısız oldum! Çok sersemledim, çok tepe taklak oldum ama bak ayaktayım şimdi! Senden daha dik bir biçimde! Daha temiz ve daha gururlu!
Bu hale nasıl geldiğimi çok iyi biliyorum, hangi düşüncelerle yaşadığımı..! Zaten bir düşüncem vardı oda;
"Bir insan düşün ki, yattığı yatağını mezarı görsün, -bir insan düşün ki, başını koyduğu yastığını mezar taşı sansın, -bir insan düşün ki, üzerine örttüğü yorganı kefeni olarak düşünsün ve uyusun!" Kim bu insan bilir misin? Bel ki bilirsin ama ben sen bilmeden söyleyeyim..Benim o insan!
Her gecem sabahı görmemek adına başlıyordu, uyuduğumda ruhumun bedenimi terk edişini hissetmek istiyordum.! Alışmışım ya terk edilmeye! Ruhumda gitsin istiyordum! Bu benim ilk intihar deneyimimdi! Son olarak kaldı! Bir daha intihar eder miyim bilemem, istesem de edemem zaten! Ölen bir insan bir daha ölmek için intihar edebilir mi?
Emre Haliloğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder